Энгэрийнхээ халаасанд нуучихсан
Сэтгэл догдлуулах хэдэн үгс
Хэзээ ч юм тэсэхгүй нээгээд уншчихвал
Хэсэгхэн доглоод л сарничих юм гэж санасангүй ээ

Чамайг хайрлах нь яг бясалгал шиг
Харахыг хүсвэл би нүдээ аньдаг
Сонсохыг хүсвэл би дуу чимээнээс холддог
Мэдрэхийг хүсвэл төсөөлөн боддог
Тийм ээ, Чи миний төсөөлөл

Хүссэнээр минь өөрчлөгддөг бодол
Мартахыг хүсээгүй дурсамж
Надтай хамт төрсөн гуниг
Намайг орхиж үл явах уйтгар
Борооноор, цаснаар,  үдшээр
Үргэлж хамт байдаг
Миний бүтээсэн төсөөлөл минь
Чамайг хайрлах нь яг бясалгал шиг
 

Нөхөр минь чин сэтгэлээсээ инээх нь
Хичнээн их аз жаргалтай харагдана вэ
Дэргэдэх бүсгүйг нь даанч таньсангүй
Харамлах  сэтгэл ч бас  төрсөнгүй
Би түүнийг ингэж инээлгэж чаддаг болов уу

Тэнгэр цэлэмжээ цэлэмж
Энд тэндгүй борооны ус цайрна
Тэгтэл цээжинд одоо л асгарах
Тэвчиж боломгүй тийм их гуниг

Цээжин дотор нэг ганцаардал
Цэцэрхэж суугаа тархийг буруутгана

Чамайг дурсах ямар нэг зүйл надад байсан бол яг одоо би шууд гараад хогийн пункерт хийх байлаа. Олон жил намайг хүлээлгэж шаналгасныхаа хариуг одоо чи амс гээд, огтоос хамаагүй нэгэн зүйлийг чамайг гэж төсөөлөн шидчихээд чиний тухай бодохоос, бас харамсаж шаналахаас эмээж шал өөр зүйлд  анхаарлаа төвлөрүүлж орцны хаалга будсан өнгө, зөрж өнгөрсөн хүүхний  өмссөн юбканы загварт ач холбогдол өгсөн мэт нямбай ширтээд, үг гуйсан харцаар харц тулгарч дальдчаад гэртээ орох..
Ороо засаад унтлагын хувцасаа өмсөөд хөнжилдөө ортол  сэтгэл эзгүйрээд, аймшигтай ганцаардаж, нэг л зүйл үгүйлэгдээд гэвч тэрийг юу болохыг нь мэдэхгүй хэсэг хөрвөөсөн я өөрийн мэдэлгүй хувцаслаж улавчаа шургуулан гарч гүйгээд өндрийн харайлтын тамирчин шиг өнөөх хогийн пункерлнүүгээ үсрэн орно. Хаа ч хамаагүй самардаж ухаж төнхөн юу ч юм хайгаад эс олохдоо ядарсандаа тэр үү олон айлын хоолны үлдэгдэл үмхийрсэн үнэрт ч тэрүү учиргүй тогой өвдчихсөн өндийх
Гэртээ хэрхэн орсноо ч үл анзааран угаалгын өрөөнд ус гоожуулчихсан зогсохдоо л арай гэж сэхээ орох
Биеийн бохироо угаах зуур сэтгэлээ бас угаачих юмсан гэсэн бодол харван орж ирээд
Зүрхэнд л тэр хайр оршдог гэсэн гэж зүрх нь цээжинд байдаг юм чинь гээд ширүүн зүлгүүрээр  цээжээ зулгартал үрсэн ч өчүүхэн хорсох мэдрэмж л нэмэгдсэн төдий. Тархинд юм болов уу гэж дахин толгойгоо ширүүн зүлгүүрээр зүлгэхэд нэг л мэдэхэд шаналал минь өвдөлт болчихсон чичирч байх. Өвдөлтөндөө ч тэрүү үнэхээр хайр тархинд байгаад түүнийг угаагаад арилгачихдаг байсан ч юм шиг сэтгэгдэл төрж, хачин хөнгөн болоод 2 хөл дээрээ цэх зогсож цэв хүйтэн шүршүүрээр биеэ угаагаад усаа дуслуулсаар алхаж хөнжилдөө орох.
Өглөө сэрэхэд төрсөн мэдрэмж нэг л  хоосон санагдахад, ходоодоо тултал дүүргээд ажлын зүг дуу аялан алхах. Өнөөдөр ээлжит түр зуурын марталт уу? бүр мөсөн үү?
Бүр мөсөн бол дэндүү харамсмаар...

Шилэн трико хөврөхгүй өнжихөд ч 
Уйддаг
Шинэхэн танил олон залгахад ч
Залхдаг
Уйтгараасаа чамайг аргамжчихаад
Удахгүй
Уйтгар бүртэй минь хамт байсаар байсан чамд дурлачихдаг
Залхснаа төвөгшөөж амжилгүй дасчихдаг
Хөнгөхөн  хийсвэр ч
Хүнд хөдлөшгүй сэтгэл минь дээ
Одоо бас хэнийг үгүйлээв
Орчлонд олон л хүн байна шүү дээ

Аль аль эвхэж хураагдсан ч
Ахиж салахгүйгээр дурлалцах
арга үнэндээ хайсангүй
Зугатлаа, бэтгэрч санасан ч зугатлаа
Хэлж чадахгүй зугтлаа

Б.Батзаяа HER /ингэж унших би дуртаймаа/
 
Бороо орж байна.
Би норчихсон, бас уучихсан чиний тухай бодож явна.
Ахиад чи арван ес хүрэхгүй, би хорин нэгтэй болохгүй.
Алдагдсан цаг хугацааг би мартахгүй, алга болсон он жилүүдээ чи нэхэн санахгүй.
Энэ бороо зуун жил асгарна, өөрчлөгдөхгүй.
Эхнийх шигээ чи намайг харахгүй, өөрчлөгдөнө.
Энэ солонгос охин надад чамайг санагдуулж байна, иймийн учир би өнөө орой согтуу, чиний гурван хуудас захиаг устгасандаа харуусаж явна.
Өтөлж хөгширсөн хойно минь надтай чи таарвал үүрд гэж хорьхон насандаа худал хэлээгүйг минь ойлгоно.
Эвхэгдэж хураагдахаас чинь өмнө чамтай би учирсан.
Энэ л надад шаналан болж үлдэнэ, чамд гэм болж мартагдана.
Чамаас хойно хичнээн сайхан эмэгтэй амьдралд минь орж ирэв, бас намайг орхин явав.
Ай, орхигдохдоо би яасан дуртай, юутай хүлцэнгүй.
Амилах мэт, амьд буйгаа мэдрэх мэт тийм ганцаардлын эцэст амьдрал, цаг хугацаа гэдэг эргэж болдоггүй ганц урсгалтай зам.
Эргэж болохгүй, эргэж болохгүй... ингэж бодохоос л өнөө шөнө би эрүүл байж чадахгүй байна. Юу гээч, тэр жил чи бид хоёр эргэлдэж байхад энэ л ая эгшиглэж байсан, би амандаа аялж явна.
Эртхэн би айдсаасаа, чи түүнээсээ салсан бол?
Ээ, амьдрал иймдээ л сайхан ч юм билүү.
Нуух юу байх вэ, гэхдээ л нууцгүй авдар үнэгүй.
Хоосон, бас онгорхой авдар шиг амьдарсангүй.
Хорвоо тоглоомтой, би тоглох дуртай.
Харж байна уу, бороо зогсчихлоо. Яг энэ...
Хайрт минь, хайртууд минь. Амьдрал авдарны талыг дүүргээд талыг нь хоосон орхисон алтан мөнгөн зоосууд минь.
Өнгө өнгийн шигтгээ эрдэнийн чулууд... Өө нэг шүлэг санаанд орлоо:
Шатаад дууссан нүүрсний
Үнсэн дээр бүү дэвсэл
Шаналаад хэн нэгэн рүү, чи
Дүрэлзэн тэмүүлж байсангүй юу?

Чиний  гунгийн шалтгаан би байхсан
Чиний инээмсэглэлийн эзэн би байхсан