Навчис хөлөөр хөглөрөөд
Намайг та нар хөглөөд
Насны намраас зугтмаар
Намуухан нэгэн үдэш байна

Цээж хоосон
Толгой сэргэлэн
Сэтгэл хөнгөн
Хичнээн сайхан өглөө вэ?
Чамайг мартчихаж 

Хэн нэгэн байхаасаа яагаад ичээд байгаан бол доо... Ийм үе их л олон тохиолдох юм. Үргэлж ийм байсан ч юм уу??? Нээрэн тийм байна. Үргэлж би хэн нэгэн байснаасаа ичсээр ирсэн юм байна. Яагаад?
Магадгүй  ичих гэдэг надтай хамт төрсөн юм болов уу? ичих гэдэг үгтэй хамт ирсэн юм уу?

Хэн нэгнийг хүлээсэн догдол
\Хэнийг нь бүү мэд\
Хэлж боломгүй гуниг
Усны мяралзаан шиг уйтгар
Тэгээд дуугүй суух өдөр хоногууд

Бодохын жаргал
Харахын жаргал
Сонсохын жаргал
Ярихын жаргал
Мэдрэхийн жаргал
Миний мэдэж байгаагаар ийм л жаргал байдаг.  Залуу насанд бүх зүйлийг л мэдэрч таашаал авахыг зорьдог байтал би гэгч нь бодож харж сонсож байгаад л бүхий л хэрэгцээгээ хангачихдаг гэлтэй... Сонин шүү

Яагаад ч юм сэтгэл нэг л тавгүй
Яруухан хаврын улирал нэг л хоосон
Яргуй хэнзлээд, шувууд шуугиад
Ямар сайхнаар чамайг төсөөлж байв
              ДААН чҮГҮЙ

Гунигах завгүй гучин өдөр өнөрч
Өөрөөсөө өөрөө төөрчихсөн юм шиг санагдах
Өөр хэн нэгний дүрд дэндүү удаан тоглож

Тамхи баагиулан
Үг бүр дээр минь анализ хийж
Үйлдэл бүрийг минь шинжих
Тэр залуу ер нь хэн юм бэ

Хайрладаг хүнээ үзэн ядахаас илүү аймшиг энэ хорвоод байдаг болов уу?

Яг үзэн ядалт уу?
Үзэн ядалт гэвэл арай үнэтэй биш үү?
Яаж ч илэрхийлэхээ мэдэхгүй нэг л тийм дургүй хүрэм, бөөжис цутгам мэдрэмж.
Өнгөрсөн хугацааны хуурамч байдал чинь намайг ийм болгочихжээ.
Миний төсөөллийн бас мөрөөдлийн хүнийг чи ор мөргүй болгочихлоо...
Өө үгүй дээ үгүй... Би үзэн ядалтандаа төөрөлдчихөж
Чи түүний минь дүрийг баллаж хаяаагүй зүгээр л чи угаасаа ийм хүн байсан
Би чиний дүрээр өөр хэн нэгнийг сэтгэлдээ бүтээсэн
Тэр бол чамаас шал өөр хүн
Зоригтой, нүүрэмгий, илэн далангүй, эелдэг, найрсаг, итгэмтгий, гэнэн нэгэн
Түүнийг чамтай зүйрлүүлж бодож байсандаа харамсаж байна.
Сэтгэлийнхээ гүнд олон жил бүтээж хайрлаж байсан нандин бүхнээ би өөрөө үгүй хийчихэж
Би өөрийгөө л хайрладаг байж үзэн ядаж байна... 

Уусан архи гартал догдлох гэж байх уу даа. Яг тийм юм болсныг яана.
Нүүрээ цэвэрхэн, нүдээ тодоос тод будаад гарч алхахдаа чамтай таарна гэж өөртөө итгүүлээд өндөр өсгийт дээр бүдчин байж хүрэх газраа очиход уур амьсгал нэг л тайвгүй санагдсан тул ууж эхэллээ. Сэтгэлийнхээ хоосон орон зайг дүүргэх гэж өгсөн хундага бүрийг нь хөнтөрч орхилоо. Чи мартагдаад эхэлчихэж магадгүй ингэхээрээ л би согтдогсон.Хэнээс юунаас ч эмээхээ болчихож би яг согтчихож гэж бүдэг бадаг л дүгнэлт гаргаж амжаагүй байтал бие минь аль хэдийн бүжгийн талбайн гол дунд зогсож байх юм.  Өөрийгөө ч үл олох тийм чанга дуу чимээ, тод гэрэл дундаас чамайг би олж харсан. Харсан даруйдаа хачин ихээр догдолсон, чичрээд унах нь уу гэтэл сэтгэл минь хөвөлзсөн. Гэвч
Чи алга архи гарчихаж хайран юм...

 Бороо ороосой гэж үргэлж хүснэ. Хүссэн бороондоо шалба норчихоод  орохдоо нойтон хувцсаа тайлаад аавынхаа  дулаахан том дээлийг нөмрөөд үснийхээ усыг дуслуулан хатахыг нь хүлээх зуур халуун галын дэргэд боорцог мэрээд суух юмсан гэж их л мөрөөддөг байлаа. Хэзээ ч билээдээ их л жаахан байсан ямартай ч  орчлонгийн бүх өнгийг тодоос тод хардаг  байхдаа ингэж норж , яг ингэж сууж байсан дурсамж сэтгэлд үргэлж хадгалаастай байдагсан. Гэвч ингэж норох завшаан ерөөсөө олдолгүй өдийг хүрчээ. Сайхан бороо ороосой  гэж хүн бүр хүснэ, гэвч мэдрэхийг биш зөвхөн харахыг л хүсдэг тэр дүрд удаан тогложээ.
Ажлаа тарчихаад гараад алхахад  бороо зөөлөн шивэрч байлаа. Яагаад ч юм, юунд ч юм сэтгэл гэгэлзээд олон жил хадгалагдсан хуучин хүсэл, хуучин дурсамж сэдрээд өөрийн эрхгүй ширүүсч буй бороод тайван гэгч нь алхмаар санагдлаа...
Зөрж өнгөрсөн хүн бүр яарсан, булан тохой, нөмөр бараадаж малгай эсвэл зоонтгон доороо арай хийн хорогдсон харагдана...
Улам ширүүсч улам хүчтэй цутгалаа. Гэвч алхаагаа хурдасгая гэсэн бодол ер төрсөнгүй. Харин ч хаагуураа нороогүй байна вэ гэсэн бодол л тогойд эргэлдэнэ.
Хамаг биеэ хавчийлгаад эвхчихсэн нэг залуу хурдан гэгч нь өөдөөс алхаж байснаа намайг хараад зог туссанаа харц тулгараад зөрөөд өнгөрөв.
Юу гэж бодсон бол гэх бодол толгойд эргэлдээд гэнэт инээд хүрэх шиг... Гүехэн горхи гаталж байгаа юм шиг гутал дотор хэдийн ус дүүрчээ.
Гэрт ирэхэд хэдийн норчихжээ. Хүссэнээр... Гэвч аавын минь дулаахан дээл, ээжийн минь хайрсан боорцог алга, элчинд нь энгэрээ ээх зууух ч алга, хэдийн халаалт тасарчихсан.Гэвч  тийм  ч гунигтай санагдсангүй... Маргааш өглөө нь харин толгой хагарчих шахаад, нус нулимстайгаа холилдоод алингаа авлаа даа харин ч нэг.
БӨӨН ӨВДӨЛТ гэхдээ ГОЁ ӨВДӨЛТ

Энгэрийнхээ халаасанд нуучихсан
Сэтгэл догдлуулах хэдэн үгс
Хэзээ ч юм тэсэхгүй нээгээд уншчихвал
Хэсэгхэн доглоод л сарничих юм гэж санасангүй ээ

Чамайг хайрлах нь яг бясалгал шиг
Харахыг хүсвэл би нүдээ аньдаг
Сонсохыг хүсвэл би дуу чимээнээс холддог
Мэдрэхийг хүсвэл төсөөлөн боддог
Тийм ээ, Чи миний төсөөлөл

Хүссэнээр минь өөрчлөгддөг бодол
Мартахыг хүсээгүй дурсамж
Надтай хамт төрсөн гуниг
Намайг орхиж үл явах уйтгар
Борооноор, цаснаар,  үдшээр
Үргэлж хамт байдаг
Миний бүтээсэн төсөөлөл минь
Чамайг хайрлах нь яг бясалгал шиг
 

Нөхөр минь чин сэтгэлээсээ инээх нь
Хичнээн их аз жаргалтай харагдана вэ
Дэргэдэх бүсгүйг нь даанч таньсангүй
Харамлах  сэтгэл ч бас  төрсөнгүй
Би түүнийг ингэж инээлгэж чаддаг болов уу

Тэнгэр цэлэмжээ цэлэмж
Энд тэндгүй борооны ус цайрна
Тэгтэл цээжинд одоо л асгарах
Тэвчиж боломгүй тийм их гуниг

Цээжин дотор нэг ганцаардал
Цэцэрхэж суугаа тархийг буруутгана

Чамайг дурсах ямар нэг зүйл надад байсан бол яг одоо би шууд гараад хогийн пункерт хийх байлаа. Олон жил намайг хүлээлгэж шаналгасныхаа хариуг одоо чи амс гээд, огтоос хамаагүй нэгэн зүйлийг чамайг гэж төсөөлөн шидчихээд чиний тухай бодохоос, бас харамсаж шаналахаас эмээж шал өөр зүйлд  анхаарлаа төвлөрүүлж орцны хаалга будсан өнгө, зөрж өнгөрсөн хүүхний  өмссөн юбканы загварт ач холбогдол өгсөн мэт нямбай ширтээд, үг гуйсан харцаар харц тулгарч дальдчаад гэртээ орох..
Ороо засаад унтлагын хувцасаа өмсөөд хөнжилдөө ортол  сэтгэл эзгүйрээд, аймшигтай ганцаардаж, нэг л зүйл үгүйлэгдээд гэвч тэрийг юу болохыг нь мэдэхгүй хэсэг хөрвөөсөн я өөрийн мэдэлгүй хувцаслаж улавчаа шургуулан гарч гүйгээд өндрийн харайлтын тамирчин шиг өнөөх хогийн пункерлнүүгээ үсрэн орно. Хаа ч хамаагүй самардаж ухаж төнхөн юу ч юм хайгаад эс олохдоо ядарсандаа тэр үү олон айлын хоолны үлдэгдэл үмхийрсэн үнэрт ч тэрүү учиргүй тогой өвдчихсөн өндийх
Гэртээ хэрхэн орсноо ч үл анзааран угаалгын өрөөнд ус гоожуулчихсан зогсохдоо л арай гэж сэхээ орох
Биеийн бохироо угаах зуур сэтгэлээ бас угаачих юмсан гэсэн бодол харван орж ирээд
Зүрхэнд л тэр хайр оршдог гэсэн гэж зүрх нь цээжинд байдаг юм чинь гээд ширүүн зүлгүүрээр  цээжээ зулгартал үрсэн ч өчүүхэн хорсох мэдрэмж л нэмэгдсэн төдий. Тархинд юм болов уу гэж дахин толгойгоо ширүүн зүлгүүрээр зүлгэхэд нэг л мэдэхэд шаналал минь өвдөлт болчихсон чичирч байх. Өвдөлтөндөө ч тэрүү үнэхээр хайр тархинд байгаад түүнийг угаагаад арилгачихдаг байсан ч юм шиг сэтгэгдэл төрж, хачин хөнгөн болоод 2 хөл дээрээ цэх зогсож цэв хүйтэн шүршүүрээр биеэ угаагаад усаа дуслуулсаар алхаж хөнжилдөө орох.
Өглөө сэрэхэд төрсөн мэдрэмж нэг л  хоосон санагдахад, ходоодоо тултал дүүргээд ажлын зүг дуу аялан алхах. Өнөөдөр ээлжит түр зуурын марталт уу? бүр мөсөн үү?
Бүр мөсөн бол дэндүү харамсмаар...

Шилэн трико хөврөхгүй өнжихөд ч 
Уйддаг
Шинэхэн танил олон залгахад ч
Залхдаг
Уйтгараасаа чамайг аргамжчихаад
Удахгүй
Уйтгар бүртэй минь хамт байсаар байсан чамд дурлачихдаг
Залхснаа төвөгшөөж амжилгүй дасчихдаг
Хөнгөхөн  хийсвэр ч
Хүнд хөдлөшгүй сэтгэл минь дээ
Одоо бас хэнийг үгүйлээв
Орчлонд олон л хүн байна шүү дээ

Аль аль эвхэж хураагдсан ч
Ахиж салахгүйгээр дурлалцах
арга үнэндээ хайсангүй
Зугатлаа, бэтгэрч санасан ч зугатлаа
Хэлж чадахгүй зугтлаа

Б.Батзаяа HER /ингэж унших би дуртаймаа/
 
Бороо орж байна.
Би норчихсон, бас уучихсан чиний тухай бодож явна.
Ахиад чи арван ес хүрэхгүй, би хорин нэгтэй болохгүй.
Алдагдсан цаг хугацааг би мартахгүй, алга болсон он жилүүдээ чи нэхэн санахгүй.
Энэ бороо зуун жил асгарна, өөрчлөгдөхгүй.
Эхнийх шигээ чи намайг харахгүй, өөрчлөгдөнө.
Энэ солонгос охин надад чамайг санагдуулж байна, иймийн учир би өнөө орой согтуу, чиний гурван хуудас захиаг устгасандаа харуусаж явна.
Өтөлж хөгширсөн хойно минь надтай чи таарвал үүрд гэж хорьхон насандаа худал хэлээгүйг минь ойлгоно.
Эвхэгдэж хураагдахаас чинь өмнө чамтай би учирсан.
Энэ л надад шаналан болж үлдэнэ, чамд гэм болж мартагдана.
Чамаас хойно хичнээн сайхан эмэгтэй амьдралд минь орж ирэв, бас намайг орхин явав.
Ай, орхигдохдоо би яасан дуртай, юутай хүлцэнгүй.
Амилах мэт, амьд буйгаа мэдрэх мэт тийм ганцаардлын эцэст амьдрал, цаг хугацаа гэдэг эргэж болдоггүй ганц урсгалтай зам.
Эргэж болохгүй, эргэж болохгүй... ингэж бодохоос л өнөө шөнө би эрүүл байж чадахгүй байна. Юу гээч, тэр жил чи бид хоёр эргэлдэж байхад энэ л ая эгшиглэж байсан, би амандаа аялж явна.
Эртхэн би айдсаасаа, чи түүнээсээ салсан бол?
Ээ, амьдрал иймдээ л сайхан ч юм билүү.
Нуух юу байх вэ, гэхдээ л нууцгүй авдар үнэгүй.
Хоосон, бас онгорхой авдар шиг амьдарсангүй.
Хорвоо тоглоомтой, би тоглох дуртай.
Харж байна уу, бороо зогсчихлоо. Яг энэ...
Хайрт минь, хайртууд минь. Амьдрал авдарны талыг дүүргээд талыг нь хоосон орхисон алтан мөнгөн зоосууд минь.
Өнгө өнгийн шигтгээ эрдэнийн чулууд... Өө нэг шүлэг санаанд орлоо:
Шатаад дууссан нүүрсний
Үнсэн дээр бүү дэвсэл
Шаналаад хэн нэгэн рүү, чи
Дүрэлзэн тэмүүлж байсангүй юу?

Чиний  гунгийн шалтгаан би байхсан
Чиний инээмсэглэлийн эзэн би байхсан

Гуниг төрүүлж амжилгүй
мөндөр цохиод өнгөрсөн
өчигдрийн бороо чамайг байсныг мэдсэн
Үнэрийг чинь дамжуулж чадалгүй
хуй салхи мэт шуураад одсон
сэвшээ надад  илгээснийг ч мэдсэн
Өнөө өглөө буурал үүлсийг ярж цэв цэнхэр тэнгэрт
яаран мандсан алтан нараар
бэтгэрч хоносон сэтгэлийг минь дулаацуулах гэснийг чинь бас мэдсээн...

Хэзээнээс хэн ч биш болсноо бодож амжаагүй явтал
Хэзээнээс хүн шиг болж эхэлснээ эргэцүүлэх болж
Ай цаг хугацаа ямар амгалан юм бэ
Амсхийх чөлөөгүй чиний дэргэдүүр би харван өнгөрч ээ

Дахиж хэзээ ч уухгүй, уухыг хүсэх хүртлээ

Нар мандахыг хүлээнэ
Нар мандахад жаргахыг нь хүлээнэ
Нар жаргахад сар хөөрөхийг хүлээнэ
Сар хөөрөхөд одод түгэхийг хүлээнэ
Одод түгэхэд орчлон харанхуйлахыг хүлээнэ
Орчлон харанхуйлахад үүр цайхыг хүлээнэ
Үүр цайхад нар мандахыг хүлээнэ

Урьд шөнө хар тамхичин болчихож гэж зүүдэх юм. Тэгээд их л жаргалтайгаар орчлонгоос амсч үзээгүй амар амгалан тайвшрал,  хүсэл тачаал, дур зорго, эрх чөлөөний мэдрэмжийг авч  орь дуу хадаан тас тас инээж байх юм. Бүрэн дүүрэн, төгс амьдрал энэ гэж санагдаад... Хүн амьтан хар тамхичин гэж шивнэлдэж би тэднийг нь харж нууцхан жуумалзаад өнгөрөхдөө ийм сайхан зүйл байдаг гэдгийг амсч үзээгүй болохоор та нар ч тэгнэ л дээ... Бүгд дутуу амьдрагсад ... гээд өнгөрөх юм.  

Чамд үлдээсэн үнсэлт үгүйлэгдээд
Чамд хаягласан шүлэг дурсагдаад
Чамруу тэмүүлсэн сэтгэл гэгэлзээд
Миний, чамд хадгалсан хавар ирчихэж ээ...

Ай даа, Ааш ялдам  
Хаврын өдөр таарсан нь
Араасаа намайг дуудав уу гэлтэй
Харван одох шиг...

Санаашрал
Санаандгүй гуниглал
Саяхан төрсөн сэтгэгдэл бүгд
Салан одох шиг
... чиний харц

Санаашрал, гансрал бүр минь зөвхөн минийх
Чамтай ямар ч  холбоогүй,
Сандарч яаран залгах хэрэггүй ээ
Чи буруу ойгож

Чамд минь хоргодоод
Өдрийн наран жаргахаа мартаж
Чамруу тэмүүлээд
Оройн бүрэнхий сандран харанхуйлж

Чиний гоо үзэсгэлэнг бишрэн
Үдшийн саран яаран хөөрч
 Чиний өвөрт хоргодоод
Үүрийн гэгээ цайхаа умартаж  ээ

Үг унана
Үс унана
Үр унана
Өр өвдөнө

Хацар минь улаачихлаа
Хамаг дурсамж сэргэчихэж
Бие минь арзайчихлаа
Би чамд үнэтэй байж

Хэзээ ч таалагдаж байгаагүй хувцас
                                        аятайхан санагдсан
Хэзээ ч бодогдож байгаагүй хүн                                                                                        
                                       сэтгэлд үгүйлэгдсэн
Ямар ч урт хаврын өдөр вэ

Гэртээ сууна гэдэг уг нь их аятайхан юм. Юу ч бодолгүй, юунд ч стресстэхгүй, төрөл бүрийн хоол хийж сурлаа, буйдангийнхаа өнгө төрхийг өөрчиллөө, хүүхэд, ханиа асарлаа...
Гэвч өдөр бүр нэг л дүр төрхтэйгээ нөхөртөө харагдахыг хүссэнгүй...

Үстэй, зүйстэй, шүдтэй залуучууд сонирхдог ш дээ...

Даруухан төрх

Дөлгөөн харц

Ялдамхан инээмсэглэлийг чинь

Ямар их санана вэ...

Намуухан яриа

Зөөлөн  гар

Улаахан уруулыг чинь

Ямар их санана вэ...